Op naar het zuidereiland

Morgenochtend vroeg (lees: nu) zitten we op de ferry richting het zuidereiland. En om het zuidereiland te bereiken, zitten we alvast in Wellington. Deze stad is duizend maal beter dan Auckland, zeker weten. Vanochtend zijn we in het Te Papa museum geweest, waar onder andere de platentektoniek prachtig wordt beschreven. Lake Taupo, de vulkaankrater waar ik over vertelde, blijkt de grootste vulkaanuitbarsting in de recente historie te hebben gehad. Tot 1000 km verderop, is door de vulkaan uitgespuugde materie gevonden. Ook ben ik te weten gekomen dat Nieuw Zeeland ontdekt is door de Nederlander Abel Tasman, waar het national park naar vernoemd is waar we morgen naartoe gaan. Hij noemde dit land Nieuw Zeeland omdat het hem deed denken aan het Hollandse Zeeland. Een wereldbol die de platentektoniek weergaf, liet zien dat het noorder- en zuidereiland beiden op een andere plaat liggen. Dat verklaart alle natuurrampen hier. Ik ben zelfs in een 'aardbeving simulator' geweest. Een schuddend huis waarin een televisiescherm onderwijl liet zien wat een echte aardbeving met een huis doet.
De afgelopen twee dagen hebben we bij een familie op een boerderij gelogeerd. Deze mensen hebben we ontmoet in Taupo, en ze nodigden ons gelijk uit om langs te komen in Foxton. Ik kan niet geloven hoe vriendelijk deze familie was. Warme douches, maaltijden, een fatsoenlijk bed. We hebben zelfs onze was kunnen doen. Ze hebben ons meegenomen naar Dannivirke, waar twee van de dochters meededen aan paardenwedstrijden. We hebben onze ogen uitgekeken daar naar de paarden, de plaatselijke bevolking, en de 'sheep shearing contest'. Vooral bij die laatste waren heel veel Mãori (oorspronkelijke bewoners). Op zaterdagochtend, voor we naar Wellington reden, hebben we door de achtertuin gewandeld. Een achtertuin van hectares groot, met 2500 koeien, en zes paarden. Daarna kregen we les op de motorbike. En dit keer een échte, met versnellingen en al. Ik ging niet zo hard als in Lombok, maar ik weet nu wel hoe het moet. En dat over een weiland! Nadat we allemaal een paar rondjes hadden gedaan en het schakelen aardig onder de knie hadden (letterlijk en figuurlijk), namen we een kijkje bij de koeien, en hoe ze gemolken worden. Vanuit de auto zagen we het land om hun huis heen, met huisjes van de medewerkers, die de familie heeft laten bouwen voor hen en hun familie.
Een paar dagen geleden hebben we de 'skyline walk' gehiked, op Mount Tongariro. Opnieuw dacht ik dat ik wel een beetje conditie had, maar dit viel vies tegen. Echter na een tocht van ongeveer een uur, bijna recht omhoog, toen mijn longen zo ongeveer in mijn keel zaten, hadden we een prachtig uitzicht op de vulkaan. Het was het dubbel en dwars waard. We konden zelfs weer een stukje Lord of the Rings herkennen, Mead's wall.
Nu zijn we in Wellington, en staan we met de van op de parkeerplaats van een hostel. We hoeven dus niet op zoek naar douches, wasmachines of openbare toiletten. Dat is best fijn voor de afwisseling!