Drie maanden Aussie, so far so good

De lente is officieel, en nu eindelijk ook onofficieel, begonnen. Gemiddelde temperaturen van zo'n 22 graden, en als de zon schijnt is het echt heel warm. De kinderen hebben vakantie en daardoor doe ik, zowel met mijn oppaskinderen als met mijn 'eigen' kinderen, alleen maar leuke dingen.
Gisteren met de auto naar het strand, en de zee in geweest. De zee ziet er hier uit als op een ansichtkaart, maar het wemelt er van de haaien. Ik was daar niet zo bang voor, omdat er waarschijnlijk meer mensen doodgaan doordat er een kokosnoot op hun hoofd valt, dan door een aanval van een haai. Daar zit je dan, op Hawaii, in je badpak, heerlijk te relaxen tegen een palmboom, en ineens - BAM - een kokosnoot en het licht gaat uit. Dat lijkt me alsnog een vredigere dood dan opgepeuzeld worden door een haai. In ieder geval, bang was ik daar dus niet voor. Totdat ik zaterdagavond het ene na het andere spookverhaal hoorde over alle aanvallen van haaien, op alle stranden van Perth. Nu kijk ik er toch iets minder relaxed tegenaan. Maar, zoals jullie vast begrepen, ik leef nog. Qua temperaturen ben ik een beetje bang voor de zomer, dus ik geniet extra van deze tijd. Al is het wel heerlijk, zei Bea, om na een 8k run het zwembad in te duiken. Waarop Ed zei dat ik dan wellicht een hartaanval zou krijgen door het temperatuurverschil, maar het absoluut moet proberen. Leuke vent, mijn hostdad.
Drie maanden in Australië. En of het nou komt door de weersverandering, door het weekje vakantie, of door alle leuke dingen die ik tot nu toe heb beleefd; het voelt eindelijk of ik ook daadwerkelijk in Australië zit! Dat heeft even mogen duren, ik weet het. Ik kan niet helemaal uitleggen waardoor het komt, maar ik denk dat een groot deel te wijten is aan al die routine. Je zit wel in het buitenland, maar evengoed ben je aan het werk en heb je verplichtingen. Ik vind het echter nog steeds leuk, en de tijd vliegt.
Ik ben nog steeds niet gewend aan de meeste beesten hier. Als ik een kakkerlak zie, spring ik 3 meter de lucht in. Ze schijnen in de zomer met hele kolonies over straat te wandelen. Ik hoef vast niet te vertellen dat ik dat geen feest vind. Van de week zat er een gekko in huis. Voor ik het goed en wel doorhad, was hij al verdwenen in een hoekje en onvindbaar. Toen ik het zwembad schoon ging maken, zag ik van alles wegschieten waarvan ik niet eens wil weten wat het waren. Maar toch wegen de kangaroes, koala's en papegaaien op tegen alle insecten en andere minder prettige beestjes.
De andere hoogtepunten van het verblijf hier zijn absoluut de weekendjes weg. Volgende week gaan we naar Albany, ik kan niet wachten! Wat Perth zelf mooi maakt, is vooral Kings Park. Ik ren steeds langere afstanden, en tegenwoordig ben ik bijna teleurgesteld als ik terugkom van 'maar' 8 kilometer. Dat komt ook doordat mijn hostparents ziekelijk sportief zijn, en ik ze een beetje bij probeer te houden.De omgeving maakt het rennen gelukkig zoveel draaglijker. Het is dan wel heet en er zijn superveel heuvels -soms moet ik bijna recht omhoog- maar als ik dan alle tropische bloemen om me heen zie, en aan mijn linkerhand een uitzicht waarvan ik nog steeds niet besef dat het echt is, realiseer ik me dat er vervelendere dingen zijn.